Dokkumer delen.

NHD, archieffoto RedMouse.

Een oude boot, dus ook een oude Marine boot, heeft veel tijd en aandacht nodig. En veel onderdelen. En als je dan vindt dat een oude boot een oude boot moet blijven, met oude maar werkende onderdelen dus, is het zaak in de huidige wegwerptijd ogen en oren goed open te houden. Want af en toe worden er oude onderdelen weggegooid, die nog prima werken, maar uitgediend zijn. 

Eerder waren we al op de Schuiling, zie  https://dregiv.blogspot.com/2013/04/dinky-toy-onderdelen.html#more , en mochten van de Roermond overgebleven onderdelen over nemen, zie  https://dregiv.blogspot.com/search?q=Roermond .  

Nu kwam een zusje van de Roermond in beeld. 

Waterdicht

Een boot hoort natuurlijk waterdicht te zijn. Niet alleen van onderen, ook van boven. Van boven daar waar water makkelijk naar binnen kan komen en terecht komt op plekken waar we het niet willen hebben. 
Een van die plekken is de voorpiek. De kleinste ruimte in het schip, en alleen toegankelijk door een klein rond luik in het voordek. Een waterdicht luik. Nou ja, dat zal het ooit geweest zijn, maar dat ooit is al wel erg lang geleden. Tijd om de mouwen op te rollen dus.

Collins TCS onder handen

We wilden graag een Collins TCS zender/ontvanger set in de stuurhut, zoals die in 1950 bij de bouw van de boot geïnstalleerd was. We hebben gezocht, en gevonden. Maar niet alles en ook niet alles was zoals we wilden. Onregelmatig doken er nog onderdelen op, vooral ver weg, en werd de berg spullen steeds groter. Uiteindelijk zo groot, dat we vonden maar eens te beginnen er wat van te maken.

Huisvlijt

Foto Dutchfleet, 2003, Folkert Vrieswijk.

Ach, soms is het zo dat er thuis een belangrijke taak te vervullen is. Belangrijker dan welke boot dan ook. Dan dus maar even geen boot. Of de boot naar huis gehaald.
Of een stukje boot, dat past beter.
We hebben de boot gekocht met allerlei apparatuur aan boord. Vooral veel, en niet altijd bruikbaar of “Marine Grijs”. Veel kon dus weer van boord. Bij sommige apparaten hadden we wel het vermoeden dat die een stuk Dregboot geschiedenis meegemaakt hadden.
Die bleven, al of niet aan boord, al of niet aan werkend. 

Koprol

Toen de Dreg IV naar Groningen kwam, zat er op de kop een rol. Een geleiderol die in lijn zat met de verhaalkop op de ankerlier, aan bakboord dus. De rol moet er al enige tijd gezeten hebben, draaien wilde hij niet meer, de as zat vastgeroest in de kunststof rol. De as, en dus de rol, kon er daardoor ook niet meer uit, waarborg voor nog meer roest en werk.

Maar zat die rol daar altijd al? 

Alweer een Micro-restauratie.

Soms zijn de details van belang. Niet voor het grote beeld, of de snelle vooruitgang, maar om “iets” dan toch maar wat verder te krijgen. Dat “iets” is dit keer de oude aansluiting van het ankerlicht aan de binnenkant van het boeisel bij de boeg. Wij vinden dat een onhandige plek, en willen de aansluiting bij de mastvoet. Kan deze aansluiting dus vervallen dacht je. Maar: eigenlijk willen we op de boeg een 2e zoeklicht kunnen plaatsen, daar kan deze aansluiting mooi voor gebruikt worden. En toen begon het gedoe.

Zwanenhals

 

Op het voordek staat aan de binnenzijde van het boeisel een zwanenhals. Deze zwanenhals dient eigenlijk voor de ventilatie in de voorpiek. Er zitten nog twee gaten in het voordek, om de ankerkettingen uit de kettingbakken naar de lier te voeren, dus de kleine voorpiek heeft ruim ventilatie mogelijkheden. Meer dan gedacht zelfs, want de buis van deze zwanenhals heeft extra ventilatie openingen. En die kunnen we niet met een deksel afsluiten, die zijn er door de roest wurm in gemaakt. Zwanenzang voor de zwanenhals? We zullen zien

Echt scheiding

Stroom en spanning op een ijzeren boot is lastig en gevaarlijk. Gevaarlijk voor de bemanning, maar ook gevaarlijk voor de boot.
Gevaarlijk voor de bemanning ligt voor de hand, thuis heeft de 230V installatie bepaalde veiligheden ingebouwd, dan wil je dat aan boord ook. Aardlek en zekeringen moeten de bemanning afdoende beschermen.
Gevaarlijk voor de boot is weer iets anders. Doordat je toch wilt dat je ijzeren boot geaard is, zodat je geen optater krijgt als je van de wal of uit het water aan boord komt, is de boot via de walaansluiting verbonden met de aarde op de wal. En die aarde kan wel eens iets anders zijn dan je wilt, zodat een klein kruipstroompje gaat lopen dat gaat zorgen dat de boot langzaam oplost.
En dat willen we niet, dus we gaan wel aarden maar ook echt scheiden.

Afgekeken Dregboot?

Het afdreggen van de zee om ondieptes in kaart te brengen is niet nieuw, maar ook niet heel oud. Vanaf begin 1900 begint de techniek om met twee boten en een op diepte hangende lijn te “Dreggen” zich te ontwikkelen.

De oorsprong lag aan de oostkust van de VS. Maar in de Nederlandse delta neemt men het idee snel over, ook al omdat in ons Indië zo mogelijk nog meer onbekende ondieptes op ontdekking wachten. 

De dienst Hydrografie ontwikkelt zo z’n eigen ideeën en technieken, of hebben we toch een beetje gespiekt bij onze buren aan de andere kant van de oceaan?

Waar is de Dregboot? deel II

We hadden al eens geschreven over navigatie apparatuur aan boord van de Dreg IV.  Zie: https://dregiv.blogspot.com/2013/12/waar-is-de-dregboot.html#more .

Dat ging vooral over wat er was en niet meer is, zoals een Decca Navigator Mk12. 

Eind 2021 kregen we een foto toegestuurd van Niek de Kroon, die begin jaren '70 met de Dreg IV en o.a. de Zeefakkel van Zeeland tot de Waddenzee onderweg was om te zorgen dat obstakels onderwater in kaart gebracht werden. En: daarop is een Decca Mk 12 te zien aan boord van de Dreg IV!