Tijdens de dokbeurt zijn er nog allerlei kleine reparaties gedaan. Alles wat onderwater zit kan nu immers gedemonteerd, gerepareerd, gelast, geverfd en nog meer.
 |
| Vooronder bij machinekamer schot in 2008 na 1e keer "schoon" maken |
Bij het schoon bikken van de huid in het vooronder waren we vlak bij het machinekamer schot door de oude scheepshuid gegaan. Gelukkig is daar voorjaar 2008 uit voorzorg een stalen plaat over de huid heen gezet, een dubbeling dus.
Toch is een "lek" in de huid niet goed, er kan dan bilgewater tussen de platen komen. Dat is tijdelijk wel met lapmiddelen te voorkomen, maar een stuk ijzer er in lassen is toch wel beter.
 |
| Gaatje gemaakt met de naaldenbikhamer. |
Voorzichtig de dunne plek er uit slijpen en een nieuw puzzel stukje maken.
 |
| Puzzelstukje er uit .... |
 |
| ... en ander stukje er weer in. |
Dat er weer in lassen en de boot is weer wat "beter" geworden.
Ook in 2008 zijn we na de dokbeurt met de naaldenbikhamer door het achterste schot van de vuilwatertank onder de mandiruimte gegaan.
 |
| Het uitgeboorde lek in de vuilwatertank. |
Opmerkelijk was dat de dunne plek niet vanuit de tank was ontstaan, maar door bilgewater dat in het vooronder onder de vloer stond. De slechte plek er met een gatenzaag uit geboord, in de hoop dat de rand dik genoeg was om een nieuw stukje in te lassen. Helaas, dat was niet zo.
 |
| Uitgeboorde lek van uit het vooronder. |
Er bleef dus niets anders over als het gat met de stiftslijper groter te maken totdat het ijzer dik genoeg was. Daarbij bleek dat de lasser die in 1950 in Slikkerveer het schot er in had moeten lassen, daar niet echt goed in geslaagd was.
 |
Gat na uitfrezen. Rechts broddellas, in de
tank zat daar de las helemaal niet aan het schot vast. |
Eén las zat wel tegen de huid, maar niet tegen het schot, een andere bestond uit klonten en stukken. Polyester had de marine mannen een stinkende bende onder de vloer van hun verblijfje bespaard. De plek waar het stukje in gezet moet worden dus oplassen tot er genoeg materiaal is om een plaatje aan vast te lassen. Boel gedoe, je kan er slecht bij. Nu zijn om de reden dat het schot "lek" was, ook de spanten en een stukje schot boven de spanten dunner geworden. Als we dan toch aan het plamuren zijn met lasdraad, dat dan ook meteen maar op dikte brengen.
 |
| Waterdicht en dik genoeg. |
Dat ziet er niet mooi uit, maar maakt de boot wel beter.
Bij de vlakkeuring vindt de keurmeester een put in de huid boven de bakboord schroef. Niet een grote plek, maar toch om wat aan te doen.
 |
| Opgelaste put boven de bakboord schroef. |
Oplassen is het eenvoudigst en voldoende. Dus dat gebeurt. Een paar elektroden verder is boot is weer zeewaardig genoeg.
In het achteronder heeft vroeger een waterdicht schot gestaan. Daar achter zaten de hennengat kokers voor de roeren en de stuurmachine. Ooit is dit schot verplaats, en verre van waterdicht geworden.
We willen dit schot weer terug naar voren zetten, maar dan een spant verder zodat er achter meer ruimte ontstaat voor een badkamertje. Daarvoor moet de afvoer van lek en condenswater door dat spant dicht gemaakt worden. Anders is het immers geen waterdicht schot.
 |
| Opening in spant 6 dicht gelast. |
 |
| Vanaf de andere kant vlak voor aflassen. |
Daarvoor is er een stukje plaat in de opening gelast. Jammer dat daar op het vlak allemaal teer en troep zat, waardoor, we kenden het al, het schoonmaken, meer werk is dan het werk zelf.
Nu kunnen we in de komende jaren beginnen het schot er in te zetten, als er tijd en geld is natuurlijk. Tijd, een schaars goed voor een boot eigenaar.
