Tijdens de dokbeurt zijn er nog allerlei kleine reparaties gedaan. Alles wat onderwater zit kan nu immers gedemonteerd, gelast, geverfd en nog meer.
Op het vlak in de machinekamer zit de enige nog overgebleven originele afsluiter. Op een invloei zoals er meerdere in de boot gezeten hebben, voor de koeling op buitenwater van de motoren.
Deze waren er in 2008 uit gehaald, en waren in redelijke maar geen top conditie. Beter kijken kan nu, dus de afsluiter er uit gesleuteld. Dat lijkt makkelijk, maar hij zit op een plek waar je nauwelijks bij kan.
 |
| Het is duidelijk waar hij voor is. |
 |
| Weg gestopt onderin, de lensafsluiter |
De leiding naar de wierpot was al weg gehaald.
De afsluiter blijkt van ouderwetse kwaliteit te zijn. Gieterij Dikkers uit Hengelo.
 |
| De "D" van Dikkers. |
Bij demontage bleek echter dat de afdichting tussen het afsluiterhuis en het spindelhuis ontbrak. Kopervet heeft het water toch nog redelijk buiten gehouden bij geopende afsluiter. Gelukkig staat hij bijna altijd dicht! Een fiberpakking is wel wat betrouwbaarder dan vet en gewoon te koop voor 34 cent, dus die er in gezet. Verder is de afsluiter in prima staat, spindelafdichting weer gesmeerd en in elkaar gezet.
 |
| Afsluiter weer in elkaar en groen. |
De kleur van de leidingen waar buitenwater door heen stroomt is donker groen, RAL 6001. De afsluiter schoon gemaakt, in de goede kleur geverfd en er een blindflens op gezet, je weet maar nooit. Klaar om weer op z'n plek te komen.
 |
| Invloei op tekening, 6 mm dik. |
De afsluiter staat op een z.g. "invloei". Een trechter vormige buis die in het vlak van het schip gelast is, met daarop de montageflens voor de afsluiter. Mooie constructie, maar lastig vast te stellen of de trechter van binnen geen roest heeft.
 |
| Zonder afsluiter kan je in het dok "naar buiten" kijken. |
Zonder afsluiter kan je ook van boven kijken, dat maakt het wat makkelijker. Door de ronde vorm kan je de dikte niet ultrasoon meten helaas, dat was makkelijker. Op het oog is de invloei weinig aangetast. Met de meetpasser de invloei te lijf. 5 mm is er zeker wel over gebleven. Nieuwe verf moet dus afdoende zijn.
 |
| Eerst zo ... |
 |
| ... dan zo ... |
Als de afsluiter weer op z'n plek zit, kan je eigenlijk niet meer bij het vlak van de boot komen. Dus meteen dit deel van het schip schoongemaakt, ontvet en gepreserveerd. De toegankelijkheid is ronduit waardeloos. Dat heeft ook voordelen, er is in het verleden niet te veel "verf voor het zicht" op terecht gekomen.We hoefden dus niet door heel dikke verflagen heen om bij een solide ondergrond te komen. Vet was het er wel, ontvetter en stoom moeten dat maar voldoende opruimen. Over een laag roestbinder die ook vettige resten in naden en kieren bindt is een laag epoxyprimer gezet. En daar over weer een laag PU 2K verf, in de hoop dat die houdt en na montage afsluiter er voor zorgt dat we er nooit meer bij hoeven.
 |
| .. en uiteindelijk zo. |
Om de eerder verwijderde invloeien voor de koeling zaten buiten op de huid van het schip anoden gemonteerd. Omdat deze afsluiter straks met allerlei verschillende materialen verbonden wordt, is het wel een goed idee ook hier een anode rond de instroom opening te monteren. Beter roest voorkomen dan roest bikken.
 |
| Zelf gemaakte anode. |
Hiervoor wordt een standaard anode uitgeboord, en zo aangepast dat hij met 4 op het schip gelaste bouten rond de opening gemonteerd kan worden. Mooi idee, maar het uitboren van een aluminium anode blijkt nog een heel avontuur. Het materiaal is zacht, en verstopt telkens de gatenzaag. Volgende keer dus maar op de draaibank!
 |
| Anode onder de boot. |
Nu kan het leidingwerk, na een groene verfbeurt, weer aangesloten en de wierpot weer op z'n plek.
We kunnen dus weer verder na de dokbeurt, weer een stukje van de grote puzzel op z'n plek.
