De Dreg ligt schoongespoten in het dok, de dikte is gemeten, er is aangegeven wat waar moet gebeuren, en staal is afgeleverd. Het kan los met de eerste grote klus.
 |
| Gaatje in de huid |
Werken begint vaak met slopen. Dat lijkt simpel werk, maar dat is het niet. Goed slopen scheelt later vaak een boel nawerk. Die delen die in de weg zitten, bijna alle afsluiters en de slechte vlakdelen moeten er uit geslepen of gebrand worden. De oude motor koeling moet verwijderd, inclusief de tuinslangfabriek met kogel afsluiters voor de twee oude Onan generatoren. En de openingen voor de nieuwe beunkoelers moeten gemaakt.
 |
| Roervonken |
|
Genoeg dus om een paar dagen mee zoet te zijn. De berg schroot op de dokvloer groeit, en zal nog verder toenemen. Maar goed dat de kapitein er niet bij is, want het is allemaal duur betaald ijzer. De kapitein zit aan de andere kant van de oceaan, en de kapiteinse legt de activiteiten fotografisch vast voor het dregarchief.
 | |
| Verwijderen standpijp scanning sonar |
|
Nadat in het vooronder de scanning sonar verwijdert is, worden de oude sonar potten aangepakt. Er zijn er drie, waarvan de achterste, BB bij het machinekamerschot, wordt weggebrand. Meer naar voren worden de twee potten op een lijn gezet, en nieuwe platen voor sensorhouders ingelast.
 |
| SB sensorpot binnen |
|
|
|
De sensor houders zijn met veel gedoe uit Frankrijk gekomen, en net op tijd aangekomen. De houders hebben een klep, waardoor de sensor er in het water liggend nog in gemonteerd kan worden.
 |
| SB sensorpot buiten met nieuwe 6mm huidplaten |
Op de groen-water inlaat voor de lenskast na worden alle afsluiters vervangen. Inclusief invloei en de ringanode. Goed is te zien met hoeveel liefde en tijd het schip destijds gebouwd is. Het vakwerk straalt er van af, maar helaas, het is overbodig geworden. In totaal vervalen 6 afsluiters, en voor het sanitair worden 3 nieuwe geplaatst. Tevens komt er in de voorpiek een groen-water inlaat bij voor de later te plaatsen dekwas.
 |
| Oude afsluiters motorkoeling verwijderd |
Het weer zit in deze weken gelukkig erg mee. Droog, warm en goed werkweer. De oorspronkelijke bedoeling was 2 weken dokken met een week uitloop, maar het ziet er naar uit dat het 3 weken, misschien 4 gaat worden. De werfbaas trekt een blik extra mannen open, en de kapitein zit nog steeds in Houston zonder haakse slijper en overall. Het streven wordt het schip weer "drijfbaar" te hebben en een paar veranderingen uit te stellen.
 |
| De Dokmannen |
Belangrijk is het onderwaterschip klaar te hebben, waarbij het plaatsen van de twee beunkoelers de omvangrijkste klus is. De gaten worden in de huid geslepen, de bakken worden ingelast. Dat is een heel gepuzzel en gemeet. De bakken komen precies tussen de spanten, en dat laat dus niet veel ruimte voor improviseren.
 |
| Opening voor SB koelerbak |
|
In het voorschip worden nieuwe huiddelen ingelast. Vooral bij de WC is verrassend veel ijzer verdwenen. Niet alleen de huid, ook wrangen, spanten en een deel van de tussenwand zijn opgelost. Waarom? Geen idee, misschien konden de marine mannen minder goed richten dan ze zelf deden voorkomen, of wellicht bevat marine-urine een extra bijtende stof, die ingezet kan worden om de onderzeevloot van de vijand op te lossen.
 |
| Door marine-urine opgelost ijzer |
De tijd gaat verder, en het werk vlot langzamer dan gedacht. Het werk in het schip dat aansluit op de vervangen huiddelen, spanten en wrangen, kan niet meer uitgevoerd worden. Dus dat zal later moeten gebeuren. Waar nodig wordt tijdelijk een strip als spant ingelast. Vuilwatertank en de schotten in het vooronder blijven dus eerst zoals ze waren.
 |
| Door afzwaaiers getroffen scheepsschot |
Uiteindelijk is het schip weer water dicht, en kan hij het dok uit. Ondertussen is de kapitein weer terug, die samen met de werfbaas de laatste handeling verricht, het plaatsen van de sensorhouders in de potten.
 |
| De kapiteinse vereeuwigt zichzelf op de dokvloer |
Er is in van alles gebeurd: slechte huiddelen vervangen, afsluiters vervangen, de roeren zijn aangepakt, de beunkoelers geplaatst, sensorpotten klaar gemaakt, nieuwe huiddoorvoeren geplaatst, en er is een beter beeld gekregen van de staat van het schip.
Maar ook is er veel blijven liggen. Na 4 weken dok was de tijd op. Er moet dus bij een volgende dokbeurt toch nog wel het e.e.a. afgemaakt worden.
Eerst maar het schip terug waar het hoort: in het water, en kijken of het blijft drijven.
