Elk schip moet een geluidssignaal kunnen geven. Daarvoor heeft een beetje boot een luchthoorn aan boord. Ook de Dreg IV. Al moet gezegd, het werkte wel maar niet echt van harte. Een beetje een hoesterige toeter was het.
Tijd voor verbetering.
In de stuurhut zit voorin tegen het dak de compressor die de perslucht voor de hoorn moet leveren. Er kwam wel lucht uit, maar niet indrukwekkend veel.
 |
| Oorspronkelijke compressor. |
De hoorn hoort op het dak van de stuurhut, midden voor. Bij het opnieuw epoxyen van het dak zijn alle oude gaten door het dak dicht gemaakt. Dus ook het gat waar de slang van de hoorn door ging.
Zie:
https://dregiv.blogspot.com/2018/09/dakloos.html#more
Het eerste wat gebeuren moet is dus een doorvoer door de bovenrand van de stuurhut maken om de lucht op het dak van de stuurhut te krijgen. Een doorvoer dus.
 |
Schotdoorvoer,
verlengt met tussengesoldeerd stukje koperen leiding. |
De hoorn zelf komt op de steunen waar ook de maststeun op staat. Een hoorn is er, nagekeken en in orde bevonden. Moet dus wel even een "ding" voor gemaakt worden om hem daar te kunnen monteren.
 |
| RVS onderdelen om een steun te maken. |
Er wordt uit RVS plaat een steun gemaakt waar de hoorn op/in past. En wel zo, dat regen en overwaaiend buiswater de hoorn zo min mogelijk bereiken.
 |
| "Huisje" voor de hoorn. |
Wat rest is het geheel pas maken op de steun op het dak. Drie gaten boren, afgezaagde bout aan een kapbeugel lassen en een stripje op lengte maken, klaar.
 |
| De hoorn op z'n plek .... |
 |
| ... en aangesloten. |
Een 8mm koperen leiding wordt gebogen en aangesloten, en dan denk je dat je er bent.
Dat denk je dan. Maar veel geluid kwam er niet uit de hoorn. meer een soort schor gerochel.
Maar eens proberen met de luchtslang van de compressor die normaal bedoeld is voor de naaldenbikhamer.
Dat levert ineens een ongelofelijk lawaai op, een geluid zoals het bedoeld is.
Conclusie: de originele compressor levert te weinig lucht.
 |
| De originele compressor, putroest in het deksel. |
Hij zal het ooit gedaan hebben, dus demonteren en kijken wat er mis is. Dat bleek al vrij snel. Er had (condens)water in de compressor gestaan, waardoor de binnenzijde van de deksel ingeput was. Dan dichten de vaantjes niet goed meer af. En de koolborstels waren zo ongeveer af. Op zoek naar onderdelen dus.
 |
| Originele Burtone, of toch niet? |
 |
| Geen Burtone, maar wel een Original. |
Die werden wonder boven wonder gevonden in de vorm van een Marchal Fulgor compressor, nog een van voor de oorlog. Kennelijk gebruikte Burtone, een degelijk Nederlands merk voor luchthoorns, deze Franse compressoren er zette er z'n eigen typeplaatje op. Waarbij dan meteen een essentieel advies verloren ging: "Monter Verticalement", rechtop monteren. Daardoor blijft er geen condenswater in de compressor staan en roest het binnenwerk veel minder.
 |
| Bruikbare koolborstels. |
Nu bleek het compressordeel van de Marchal in prima staat, waren de koolborstels aanmerkelijk minder afgesleten, maar waren de kogellagers verre van fris.
 |
| Burtone motor met weer bruikbaar gemaakte collector. |
Besloten is om de motor van de 1950 Burtone met de betere koolborstels op de compressor van de vooroorlogse Marchal te zetten. Klinkt eenvoudiger dan het is, maar het kan.
Van te voren hadden we van beiden gemeten hoeveel stroom ze namen bij 24VDC als je de uitgang half dicht hield. Het scheelde niet veel, maar de Marchal was wat "zuiniger", en leverde meer druk.
Na de operatie was er met minder stroom meer lucht.
 |
| "Nieuwe" compressor. |
Waar de Marchal maar één ophangbeugel had en de Burtone twee, worden de twee Burtone beugels om de motor geklemd. Er wordt een verticale montageplaat gemaakt uit 5mm aluminium plaat. En alles wordt met geduld en verf weer "als nieuw" gemaakt.
 |
| Terug waar hij hoort, verticaal en aangesloten. |
De compressor wordt gemonteerd en aangesloten in de stuurhut, klaar voor de soundcheck.
De hoorn doet het beter, hij klinkt als een hoorn.
Maar met de naaldenbikhamercompressor was het toch een wat heftiger concert!
