De najaars schilder

Schrik om het hart, dat is nu gelukkig historie

Bij de eerste blik onder de vloer in 2008, zie ook  http://dregiv.blogspot.nl/2009/03/spanten-wrangen.html , sloeg de schrik om het hart.

"Doorkijkspant" 35.

Doordat toen niet alles tijdens die dokbeurt aangepakt kon worden, had het weinig zin het ijzer te conserveren.
Tijdens de afgelopen werfbeurt is er weer veel aan het vooronder gedaan. Nieuw spant, nieuwe stukken huid, tanktop gerepareerd en de vuilwatertank waterdicht gemaakt.
Toen het schip weer dreef zijn de steunen voor de vloer er weer in gelast. Die waren er deels uit geslepen om beter aan het vlak te kunnen werken.
Nu het meeste laswerk gedaan is, is het tijd om te zorgen dat wat we hebben ook zo blijft.
Verven dus!

Het is niet zo dat na die eerste blik onder de vloer niets meer gebeurd is.

De eerste blik onder de vloer: bijna 30 cm troep en roest
tot aan de kiel, overal verdwenen ijzer.
Gaten in spanten en wrangen.

Het hele vlak is, op risico van lek raken, schoon gemaakt met de naaldenbikhamer. En waar mogelijk zijn de wrangen vervangen. Dat kon door de dubbeling die onder een deel van het vlak gelast was.

Zelfde plek, nu schoon en daardoor klaar voor repareren.
Achteraan spant 35.

De laatste twee wrangen en spanten zijn er dit jaar in het dok in gelast.

Wrang 35 en 36 worden er in het dok in gezet:
 weer meer ijzer in het schip.

Het ijzer is nu dus weer in orde.

Ook is er onder de vloer van de WC en de Mandi ruimte een boegschroef ingelast.
Al dat oude en nieuwe ijzer kan nu dus in de verf. Dat wordt nog een hele klus.

Gekozen wordt voor een twee componenten systeem. In de machinekamer-bakboord was daar een goed resultaat mee gehaald. Bovendien, de temperatuur daalt, dat is voor deze verf geen probleem. Wel is er de kans op condens op het staal. Het buitenwater, dus de huid, is nog warmer dan de lucht, snel beginnen nu met nog kan! Eerst alles in een laag epoxy primer.

Eerste laag epoxy primer.

Voor de zekerheid onder de WC en toekomstige kombuis, de mandi ruimte, nog een tweede laag epoxy. En daar overheen een laag 2 componenten polyurethaan verf.

Oud en nieuw ijzer in de verf. Roestwerende epoxy-aluminium.

Jammer dat je op een foto niet kan zien hoeveel werk dat is. Alleen het verven van het vooronder bleek al 5 mandagen werk. Ribbels en randjes, klinken en klote hoekjes. En dan te bedenken dat dat niets is in vergelijking met al het werk dat aan dat verven vooraf ging.

Langzaam wordt het onder de vloer "bewoonbaar".

Niet jammer is dat  je aan een foto niet kan ruiken hoe het er bij het verven in zo'n relatief kleine ruimte aan toe gaat. Ja, er is afzuiging, ja er worden gezichtsmaskers gedragen, ja er is ventilatie. Maar toch: leuk is het niet.
Daar staat dan wel tegen over dat het eindresultaat een boel goed maakt.

Veel werk, maar dan heb je ook wat!

Al het ijzerwerk onder de vloer ziet er weer schoon en (zijde)glanzend uit. En is beter beschermd. Het condenswater loopt weer makkelijk weg, geen vuil om nattigheid vast te houden in hoekjes en randjes. En een mooi glad oppervlak maakt ook makkelijker schoon.

Een klote hoekje, maar nu wel een grijs klote hoekje!

Het eindresultaat: goed beschermd, mooi om te zien
 en één kleur, RAL 7038

Als het wat beter bijgehouden wordt en de lensbuis en pomp doen hun werk naar behoren, dan moet de boot, althans het vlak in het vooronder, de 100 toch wel kunnen halen!