De Dregboten werden ingezet in spannen van twee, en vaak ook nog samen met een moederschip, de Luymes, Snellius en later de Zeefakkel. De werkzaamheden zorgden er voor dat de boten vaak varend langszij kwamen om het dregtuig klaar te maken, of om bemanning en materiaal met de moederschepen uit te wisselen. Dat levert natuurlijk wel wat klapjes op, en om die goed op te vangen waren de Dregboten voorzien van een rubberen berghout.
|
Twee Dregboten aan het werk in Nieuw Guinea (foto NIMH) |
Toen de Dreg IV in 2008 in het dok lag, was opgevallen dat het staal waar dit rubber tussen zit, niet erg dik meer was, en er roestwater langs de huid druppelde, afkomstig van het berghout. De Zomerschilder die in de machinekamer bezig was, maakte zich ongerust over de eventuele laswerkzaamheden buiten aan de boot, die zijn verf binnen weer zouden verschroeien.
Dus: nu het berghout maar aanpakken.